Rozdział VI- A co tu się, faken, dzieje?

    We wtorkowe przedpołudnie cała ekipa z La Baule przetransportowała się do stolicy, gdzie w podparyskim St Denis mieli rozegrać mecz z Niemcami. We wtorek Adam zrobił tylko jeden krótki trening a potem wszyscy dostali trochę wolnego żeby odetchnąć.
    Zośka przez cały dzień chodziła dziwnie poddenerwowana mnąć w ręce kopertę z tajemniczą zawartością.
Krycha wkroczył do jej i Leny pokoju cały w skowronkach.
    - Słuchaj chyba przechodzę do PSG! - krzyknął na cały regulator. - Wracam do Francji!
Siostrzenica Fakena spojrzała na niego nieobecnym wzrokiem.
    - A to my nie jesteśmy we Francji?- zapytała głupio.
Grzesiek chrząknął i potrząsnął nią lekko.
    - Zocha! Halo! Coś ty dzisiaj taka nieobecna? Może pójdziemy na Champs-Élysées na kawę i croissanta? - zagaił. - Dobrze by nam to zrobiło a potem posnujemy się koło Wieży Eiffla?
    - Masz czas? - zapytała.
    - Przecież dzisiaj mieliśmy tylko jeden trening. - zdziwił się. - Kuba i Piszczu pojechali na konferencję z twoim wujkiem a my mamy wolne popołudnie.
    - Zgoda. Tylko zmienię ubranie bo nie chcę skompromitować takiego fashionisty powyciąganym podkoszulkiem i spodniami dresowymi. - zakpiła patrząc na idealnie wyprasowane szare spodnie i koszulę od Yves Saint Laurent na Krychowiaku.
    - Jak dla mnie mogłabyś mieć nawet wór pokutny. - odpowiedział jej z uśmiechem. - Jesteś moją kumpelką.
     - Pewnie. - mruknęła już z łazienki przylegającej do pokoju. - Ale nawet kumpelka nie chce wyglądać przy tobie jak uboga krewna.
    Gdy w końcu Zośka wyłoniła się z łazienki miała na sobie granatowy, zwiewny kombinezon z krótkim rękawem i długimi, szerokimi nogawkami w czerwone maki. Na nogach zaś płaskie, złote sandałki z klamerkami wysadzanymi kryształami svarowskiego. Był to prezent na dwudzieste szóste urodziny od ciotki Katarzyny - która była Zośki matką chrzestną.
Nawałkówna nie wnikała ile cioteczka musiała na nie wydać, ale z wujkiem Adamem biedy nie klepali i lubili modę.
    - U la la!- zagwizdał Krycha. - Wyglądasz jak prawdziwa Paryżanka!
    - Pewnie w kombinezonie z sieciówkowej przeceny. - machnęła ręką. - Oby tylko nie zobaczyły nas jakieś paparuchy bo ci powiedzą: "Zamienił stryjek siekierkę na kijek".
    - A niech sobie mówią. Wolę kijek od tej tempej siekierki co leci tylko na markowe szmatki. - odpowiedział z godnością. - A kumpli nie ocenia się po ubiorze! Poza tym wyglądasz cudownie. Chodźmy już bo długi spacer przed nami.
    I ruszyli monumentalną La Voi Triomphale przez aleję Jardin de Tuileriez, przez plac de la Concorde, Polami Elizejskimi prosto pod Łuk Triumfalny. Po drodze napili się wyśmienijej kawy, rezygnując z croissantów ale za to racząc się pokaźną porcją lodów.
    Grzesiek okazał się świetnie zaznajomiony z historią i żywo opowiadał o wszystkich napotkanych budowlach i ulicach.
Finiszem spaceru było wjechanie na Wieżę Eiffla gdzie setki zakochanych wyznawało sobie miłość.
    - Wiesz że Eiffel skonstruował też podstawę Statuy Wolności? W końcu była ona prezentem Francuzów dla Amerykanów w setną rocznicę niepodległości.
    - Nie wiedziałam, ale dzięki za wyjaśnienie. - posłała mu szeroki uśmiech. - Minąłeś się z powołaniem. Powinieneś być historykiem.
    - Chyba bardziej wolę kopać w piłkę. Za kasę z tego zarobioną mogę podziwiać to i inne piękne miejsca.
    - Piękny widok. - rzekła uradowana Zośka patrząc na słońce kładące ostatnie promienie słońca nad horyzontem.
    - Widziałem go setki razy, ale dzisiaj wydaje mi się jakiś taki piękniejszy? Sam nie wiem. - zamyślił się. - Planowałem oświadczyć się tutaj Celii.
     Zośka słysząc w jego głosie nutę bólu położyła mu rękę na ramieniu. Grzesiek przykrył ją swoją a Nawałkówna pierwszy raz poczuła wewnątrz siebie coś dziwnego. Coś co emanowało z dłoni Krychowiaka i dziwnie umiejscowiło się wewnątrz niej.
    - Ból kiedyś minie. - powiedziała pocieszająco. - A przynajmniej wiesz jakiego pokroju jest to kobieta. Taki facet jak ty zasługuje na kogoś lepszego!
    - Kogoś takiego jak ty?- zapytał momentalnie.
Zośka spłonęła rumieńcem. Ona i Krychowiak? To jak książę i Kopciuszek albo ksiażę i żaba, chociaż wolałaby jakiegoś motyla.
    - No może nie do końca takiego jak ja. - próbowała zażartować. - Wiesz jaki ja mam stosunek do życia w przepychu. Jakby to wyglądało piękny i elegancki piłkarz i doktorantka zajmująca się owadami. Pewnie zrobiliby nam zdjęcia z jakimiś głupimi podpisami. Krychowiak i owadziara.
    - Przestań. - Krycha parsknął śmiechem. - Przez ciebie będę miał boleści brzucha!
    - Powinieneś! Bo sam prowokujesz takie rozmowy. A teraz chodźmy na dół bo wujek nie toleruje spóźnień na kolację. Wiesz że ma manię bycia w grupie, chociaż nie wiem dlaczego ja i Lena musimy się temu podporządkować?
    - Bo jesteście naszą ekipą!- rzekł Grzesiek.

    Ich powrót nie umknął gronu spiskowców, poszerzonemu o Fabiana, jako znającego się na flirtach i romansowaniu. Gdy tylko wkroczyli do stołówki, Kubie rozszerzyły się z wrażenia oczy. Rąbnął natychmiast w plecy siedzącego obok Wasyla, z takim impetem, że kawa, którą Marcin właśnie niósł do ust, wychlupnęła z filiżanki wprost na jego ukochaną koszulkę z Tysonem.
    - Eeeeeeej! Tylko nie w Mike'a! - zaprotestował gromko.
    - Ty patrz na nich, no! - zażądał Błaszczu. - Świecą jak reaktor w Czarnobylu!
Fabian przytwierdził skinieniem głowy, Marcin zaś wytrzeszczył oczy, najpierw na Zośkę z Krychą, potem na Kubę.
    - Kubuś, słońce ci za bardzo nie przygrzało na treningu? O czym ty gadasz?
    - No nie widzisz? - Kuba był bliski załamania. - Wasyl, weź idź do Jaroszewskiego, niech ci coś na oczy zapisze, bo ty chyba ślepy jesteś!
Stoper dalej nie ogarniał.
    - Dobra, ale o co chodzi? Co świeci, jaki reaktor?
Fabian prychnął śmiechem.
    - Kubie chodzi o to, że od nich blask bije - objaśnił. - Rozumiesz, coś zaszło na spacerku między nimi. Romanse, niuanse i te sprawy.
    - Jakie sprawy? - Grosik opadł na krzesło po drugiej stronie stołu. - Wasyl, co ty masz na klacie za ordery?
    - Tajemnica - odparli jednogłośnie Kuba i Marcin.
Groszu zbaraniał.
    - Nie łapię, chłopaki, czemu plamy mają być tajemnicą?
Coraz bardziej ubawiony Fabiański znowu posłużył za tłumacza.
    - Sprawy są tajemnicą i w ogóle nie pytaj - rzekł. - A plamy są z kawy, Wasyl miał mały wypadek.
    - Wypadek? - zaprotestował stoper z goryczą. - To Błaszczu się niezdrowo podjarał! I co ja teraz zrobię?
Ogarnął żałosnym spojrzeniem zalane kawą oblicze Żelaznego Mike'a.
    - Spierze się - rzekł promienny Grzegorz, siadając koło Kuby. - Marcinku, dam ci taki odplamiacz, że motyl nie siada! Znaczy mucha!
    - Marcinku, no no no! - zachichotał Mąka z dalszych rejonów stołu. - A coś ty taki radosny?
    - A tak sobie - odparł Grzesiu, przysuwając sobie półmisek z medalionami cielęcymi, właśnie przyniesiony przez kelnera. - Życie jest piękne, po prostu. Komu cielęcinki, panowie?
Spiskowcy wymienili spojrzenia. Wszystko przebiegało po ich myśli.
Tymczasem Faken łypnął na swoją bratanicę zza szkieł eleganckich okularów.
    - Kaśka,  faken co Zofia robi z Krychowiakiem?- zapytał swojej małżonki.
    - Byli na spacerze. Grzesiu mieszkał we Francji to ją oprowadził po Paryżu, ty byś też mógł się oderwać chociaż na chwilę od strategii i zabrać mnie pod Wieżę Eiffla.
    Nawałka spojrzał na swoją Kaśkę i nagle się rozczulił. Są ze sobą już od czterdziestu lat a nadal gdy na nią patrzy to serce ma mu ochotę zatańczyć kankana. Jak w latach siedemdziesiątych kobitki za nim latały, nawet Kubanki na zjeździe młodzieży socjalistycznej w Hawanie. Pamiętał jak Rodowiczka wysyłała mu perfumowane liściki, chciała z nim galopować konno nad brzegiem morza a on pragnął tylko wrócić do Kaśki.
To były czasy!
    - Zabiorę cię kochanie. - ucałował dłoń małżonki. - Za godzinę zapraszam cię na spacer nad Sekwaną.
    Po kolacji część kadrowiczów udała się oglądać mecz, inni zaś odpocząć albo pobyć z rodzinami.
Jędza z Wiśnią nudzili się niemiłosiernie więc postanowili pomęczyć trochę Michała Pazdana.
    - Łombadira dira za oknami noc, czego chcesz dziewczyno ja wiem! - ryczał Artur.
    - Pazdana!- dodał Łukasz. - Pirania wyłaź z pokoju chcemy cię zobaczyć!
Rozanielony Pazduś wyszedł z pokoju a jego idealnie ogolona łysinka zalśniła w świetle lampy niczym księżyc w pełni.
    - Co tam urwisy?- zapytał.
    - Nudzi nam się. - jęknął Jędza.
   - Jak wam się nudzi to się pobawcie cyckiem. - odpowiedział mu Pazdan. - Nie mam czasu na wasze smęty rozmawiam z małżonką przez skype'a.
    - No ja wiem!- zarżał Wiśnia. - Ja wiem jak on rozmawiam. - poruszył brwiami.
    - E to ja się chyba też domyślam. -Jędza w lot pojął o co chodzi redaktorkowi. - To dobranoc Pazdanku. Kolorowych snów!
    - Dobranoc chłopaki.- Pazdi czym prędzej czmychnął do swojego pokoju.
Znudzeni maruderzy poszli więc dręczyć kogoś innego. Pech chciał że obaj wbili się do pokoju Kuby w którym siedział również Fabian, Wasyl, Krycha i Piszczu. Grali w ulubione kubulkowe kości. Błaszczu promieniał gdyż za każdym razem udawało mu się ogrywać kolegów.
    - Możemy wbić?- zapytał Jędza.
    - Pewnie. Zagracie z nami. - odpowiedział gospodarz pokoju.
W tym momencie w pomieszczeniu rozległo się pukanie a stojący najbliżej drzwi Wiśnia otworzył je. Na progu stała pokojówka trzymając w ręku kopertę wielkości kartki A4 całą w poodbijane czerwone usta.
    - To dla pana Blaszisikoskiego. - powiedziała kalecząc nazwisko Kuby.
    - To ja.- Błaszczu odebrał kopertę a do jego nozdrzy doleciał ciężki zapach perfum.
    - To Chanel no 5. - odpowiedział Krycha ze znawstwem. - One tak capią!
    - Moja żona kiedyś jak się przebrała za Marylin Monroe to się tym wypachniła. Do dzisiaj ma zakaz używania chanel! - Wasyl zmarszczył nos.
    - Kuba otwórz tę kopertę. - Fabian ponaglił kolegę.
Błaszczykowski niewiele się namyślając rozerwał papier wysypując na rękę zawartość koperty. A były nią różowe stringi a właściwie trzy sznurki wysadzane kamyczkami w kształcie serduszek.
Wiśnia w duchu pomodlił się do bóstwa opatrzności, które pchnęło go dzisiaj do pokoju Błaszczykowskiego.
    - Co to do cholery jest?- Kuba złapał stringi w dwa palce podnosząc na wysokość oczu.
    - Majtek nie widziałeś?- zarżał Jędza. - Ta twoja Agatka to wie jak rozpalić męską wyobraźnię.
    - Agata nie nosi takich sznurków i nie perfumuje się odświeżaczem do klozetu. - Kuba wyrzucił majtki na kanapę.
    - Ach, Kubulku musisz mieć jakaś wielbicielkę. - Fabian zabawnie poruszuł brwiami.
    - A to nie czasem od tej nowej miss euro z suwakiem co cię molestowała na treningu?- zapytał dociekliwe Wasyl.
    - Sprawdź czy jest coś w środku koperty. - sugerował Piszczu.
W kopercie oprócz majtek był także krótki liścik nagryzmolony na kolanie.
" Kubulku płonę na myśl o tobie tak, że musiałam ściągnąć majtki. Czekam na ciebie tylko z kilkoma kroplami Chanel no 5 na sobie! "
    - U la la...- wyrwało się Grzesiowi. - Laska na ma ciebie tarło.
    - Ale ja na nią nie mam!- wzdrygnął się Błaszczykowski. - Agata jak się dowie to mnie zabije!- jęknął.
    - Wiśnia tego nie puści. - Wasyl spojrzał na redaktora wzrokiem seryjnego mordercy. - Prawda Łukaszku?
    - Ależ oczywiście że nie puszczę!- rzekł uroczyście Wiśniowski.
    - No to nie drżyj Kubulku bo wiedza o afekcie owej pani do ciebie nie opuści tego pokoju. - rzekł stoper.- Prawda chłopaki?
    - Oczywiście!- rzekli unisono.
Pech chciał że pokojówka wychodząc nie domknęła drzwi a pod nimi niczym don Pedro zaczaił się Lewy.
Już on znajdzie sposób żeby afekt owej pani trafił jednak do Agaty. A wtedy małżonka zrobi mu jesień średniowiecza!
Brakowało tylko żeby napastnik zrobił: Sesesesese - jak Bobek z Muminków.

    Po niedługim czasie Łukasz wymknął się z pokoju Kuby, co odnotował zawsze czujny Wasyl. Stoper zachował jednak swoją obserwację wyłącznie dla siebie, domyślając się dokąd to pomaszerował jego przyjaciel.
    Romantyczny spacer udał się państwu Nawałkom niezmiernie. Paryż nocą był przepiękny, wino, w jednej z ulicznych knajpek wyborne, a w Adamie krew grała tak, jakby był co najmniej o dwie, jeśli nie o trzy dekady młodszy. Przez chwilę nawet całowali się jak para licealistów w krzakach jaśminu, aż wreszcie Katarzyna wyrwała się z objęć rozpłomienionego męża i przypomniała mu, że powinien się wyspać.
    Wrócili zatem do hotelu. Trener puścił małżonkę przodem do pokoju, postanawiając jeszcze dokonać małej inspekcji w skrzydle zajmowanym przez zawodników. Wprawdzie wiedział, że jego piłkarze to dwustuprocentowi profesjonaliści, ale wiadomo, pańskie oko konia tuczy, a strzeżonego pan Bóg strzeże.
    Korytarz był cichy i pusty. Zza żadnych drzwi nie dobiegały imprezowe hałasy, Wasyl nie śpiewał, tylko chrapał, "Oczy zielone" nie grzmiały, cisza, spokój, dokładnie tak, jak życzył sobie Nawałka.
    Poszedł jeszcze pod drzwi pokoju Boruca, posłuchał z uwagą, potem zaś powtórzył tę samą operację pod kwaterą Sławka Peszki. W obu pokojach panowała cisza, zmącona tylko posapywaniem Boruca i mamrotaniem Peszkina.
    -...polej, no... usycham - mamrotał Sławomir.
Uspokojony Nawałka był gotów już iść do własnego lokum, gdy wtem owionął go chłodny podmuch.     Ciągnęło od uchylonych drzwi balkonowych na końcu korytarza. Skrupulatny Faken poszedł sprawdzić czemu są otwarte, a potem je oczywiście zamknąć, ale gdy położył rękę na klamce, na moment zamarł, osłupiały.
Otóż na balkonie znajdowały się dwie osoby. Jedną z tych osób była jego własna córka, Lena, którą rozpoznał bez najmniejszych problemów. Drugiej osoby zrazu Nawałka nie poznał, dostrzegł tylko, że to mężczyzna i że jego latorośl tonie w objęciach tego mężczyzny, nader namiętnie się z nim całując.
Nagły przypływ instynktu rodzicielskiego odblokował trenera.
    - A co tu się, faken, dzieje? - huknął, wkraczając na balkon.
Młodzi odskoczyli od siebie jak oparzeni, a zdumiony Adam rozpoznał w amancie własnego zawodnika, Łukasza Piszczka.
    - Tato, ja ci to zaraz wyjaśnię! - zaczęła Lena.
    - Panie trenerze ja... - zaczął Piszczu.
    - No co ty, Piszczu, faken? - zdenerwował się Nawałka. - No co ty? Co się obściskujesz z moją, faken, córką, jak gimbaza po balkonie? Wiesz która godzina?
     - Tato! - zaprotestowała Lena. - Ja jestem dorosła!
    - Ale on ma jutro poważny mecz! - zagrzmiał jej ojciec. - Ma się wyspać, a ty go ciągasz po ciemnych kątach! A z tobą, Łukasz to ja jeszcze pogadam, uwodzicielu jeden!
    - Panie trenerze, ja mam wyłącznie jak najpoważniejsze zamiary względem Leny - oznajmił Piszczu z całą stanowczością. - Nigdy bym się nie poważył jej skrzywdzić!
Słysząc jego deklarację Lena się zarumieniła z radości, czego nikt w ciemnościach nie zauważył. Nawałka jednak nie dał się przekonać oświadczeniu Łukasza.
    - Poważne, faken? - grzmiał dalej. - Poważne? A kto to widział, faken, się po ciemku obłapiać, co?
    - Panie trenerze, jak rany, nigdy pan młody nie był?- zaspany głos z korytarza wciął się nagle w perorę trenera. W progu stał rozczochrany Wasyl, odziany tylko w portki od dresu i demonstrujący światu muskularną, kosmatą i wytatuowaną pierś. - Żony pan nigdy nie całował?
Nawałka nieco się stropił.
    - No całowałem, nawet dzisiaj w krza... - urwał, jakby się ugryzł w język. - Co ty mnie tu kołujesz, faken?
Marcin uniósł w górę prawą dłoń.
    - Ja pana nie kołuję, ja tylko mówię, że Łukasz nie jest żaden dżolero, to porządny chłopak. A że się zakochali - uśmiechnął się do spłoszonej pary. - No ludzka rzecz, panie trenerze!
    - Ale dlaczego w mojej córce? - zaprotestował Adam.
    - Bo to wyjątkowa kobieta - wyjaśnił Piszczu.
Nawałka wciąż był nieufny.
    - Panie trenerze, wyspać się trzeba - negocjował Wasyl. - Za Piszcza ja ręczę, a jakby co, to udusi go pan po Euro.
    - Dlaczego po Euro? - zapytał skołowany nieco Faken.
    - Bo teraz go potrzebujemy - wyjaśnił Wasyl. - Jeden z najlepszych prawych obrońców w Europie, jak go pan udusi to co pan zrobi, mnie pan na prawą wstawi?
Nawałka spojrzał na niego i jakby się wzdrygnął.
    - Masz rację - stwierdził. - Zjeżdżajcie spać. Wszyscy.

______________________________________________________
Witajcie! 
No niestety nie udało się z Portugalią, ale i tak jesteśmy ogromnie dumne z chłopaków. Zwłaszcza z Kuby!
A Wam życzymy miłego czytania! :) Czujemy że po Euro będzie wysyp opek o naszych orłach :D
                                                              Pozdrawiamy Fiolka&Martina :)